LADY BLUNT STRADIVARDIEGO UWIECZNIONA NA KOLEKCJONERSKIEJ MONECIE

Skrzypce Lady Blunt uważane są za jedne z najlepiej zachowanych instrumentów na świecie. Ich autorem jest Antonio Stradivardi powszechnie znany jako Stradivarius. Był on niewątpliwie najwybitniejszym twórcą instrumentów w historii lutnictwa. Włoski artysta stworzył wiele cudownych instrumentów, jednak doskonale zachowane do dziś pozostały jedynie dwa egzemplarze. Jednym z nich są właśnie skrzypce noszące nazwę Lady Blunt i to właśnie one zostały odwzorowane na unikatowej monecie z najnowszej kolekcji Skarbnicy Narodowej.

Ściśle limitowana moneta „Skrzypce Lady Blunt” została ograniczona do zaledwie 999 egzemplarzy na świecie. Ten ekskluzywny okaz przedstawia jedne z najlepiej zachowanych skrzypiec Stradivariego – znanego i cenionego włoskiego lutnika, żyjącego na przełomie XVII i XVIII wieku. Moneta została wybita w czystym srebrze próby 999/1000, w najwyższej jakości menniczej. Na jej rewersie widnieją skrzypce uwiecznione w kolorze, naniesionym za pomocą techniki określanej jako tampondruk. Awers natomiast ukazuje tylną część skrzypiec. Co ciekawe element ten został wykonany z prawdziwego drewna. Autentyczność monety „Skrzypce Lady Blunt” gwarantuje oryginalny Certyfikat. Do przechowywania i prezentacji przeznaczone jest pudełko kolekcjonerskie.

Uwiecznione na monecie skrzypce „Lady Blunt”, uważane są za jedne z najlepiej zachowanych instrumentów na świecie autorstwa Stradivariego. Powstały w 1721 roku, a ich nazwa pochodzi od Anne Blunt – wnuczki Lorda Byrona.

Trudno jednoznacznie stwierdzić, kto wynalazł skrzypce. Według mitologii, Merkury wymyślił instrumenty smyczkowe, zaś Orfeusz był pierwszym, który zbudował skrzypce. Z pewnością współczesny instrument powstał w okresie baroku. W sporze o prekursora skrzypiec nie brakuje nawet elementu polskiego. Otóż niektórzy badacze twierdzą, iż pierwowzoru skrzypiec należy dopatrywać się w instrumentach znalezionych na terenie naszego kraju. W zależności od przyjętej koncepcji, są to albo XI-wieczne gęśle odkryte w okolicach Opola, albo XII-wieczny, pięciostrunowy instrument z Gdańska, lub też o trzy wieki późniejszy – sześciostrunowy – z Płocka. Wątek polski jest obecny również w literaturze. Być może, pierwowzorem był wspomniany przez Martina Agricole w 1545 roku, czterostrunowy instrument, zwany Polnische Geige (gęśle polskie), który z naszego kraju dotarł do Włoch.

Z kolei sam termin „skrzypce” po raz pierwszy pojawił się we Włoszech, w 1523 roku. Najstarszy zachowany instrument pochodzi z około 1560 roku i został wykonany w Cremonie przez Andreo Amatiego. Niewątpliwie największą sławę zdobyły instrumenty wykonane przez Antonio Stradivariego, zwanego Stradivariusem. Urodził się on w Cremonie, w 1643 lub 1644 roku. Zmarł w tym samym mieście w 1737 roku. W swoim życiu wykonał ok. 1100 instrumentów smyczkowych – obok skrzypiec także m.in. altówki i wiolonczele. Część z nich dotrwała do naszych czasów.