MONETA Z GALILEUSZEM W OFERCIE SKARBNICY NARODOWEJ

W ofercie Skarbnicy Narodowe znalazła się unikatowa kilogramowa, srebrna moneta upamiętniająca dokonania naukowe Galileusza. Naukowiec ten, jako człowiek renesansu, zajmował się wieloma dziedzinami życia, jednak na kartach historii zapisał się przede wszystkim jako prekursor nowożytnej fizyki i mechaniki.


Unikatowa moneta została wybita aż z kilograma czystego srebra o próbie 999/1000, w najwyższej jakości menniczej. Rewers przedstawia heliocentryczny obraz świata, zgodny z teorią przedstawioną przez Galileusza. Dodatkowo, elementy rewersu są selektywnie platerowane 24-karatowym złotem, ozdobione kolorowymi elementami oraz zjawiskowymi kryształkami Swarovskiego – zarówno okrągłymi, jak i w kształcie gwiazd. Awers ozdabia zaś symbolicznie przedstawiony Układ Słoneczny oraz godło emitenta – Republiki Fidżi. Limitacja numizmatu to zaledwie 450 egzemplarzy na świecie. Do przechowywania monety służy ekskluzywne pudełko kolekcjonerskie, również ozdobione drogocennymi kryształkami. Moneta uwierzytelniona jest gwarancją autentyczności, potwierdzoną oryginalnym Certyfikatem.

Galileo Galilei przyszedł na świat 450 lat temu – 15 lutego 1564 roku – w Pizie, jako jedno z sześciorga dzieci Vincenza Galilei, wirtuoza lutni i badacza akustyki. Muzyka była rodzinną specjalnością – młodszy brat Galileusza, Michelagnolo, został nadwornym kompozytorem elektora bawarskiego oraz polskiego rodu Radziwiłłów. Młodego Galileusza zachęcano jednak do lukratywnej kariery lekarskiej. Po rozpoczęciu studiów medycznych poprosił ojca o zgodę na zmianę ich profilu na bliższą jego sercu matematykę. Był w niej tak dobry, że w wieku 25 lat zaoferowano mu prowadzenie tej katedry na uniwersytecie w Pizie.

Pierwszych odkryć dokonał jeszcze będąc żakiem. Skonstruował wówczas termoskop, czyli pierwowzór termometru, wprowadził także innowacyjne zmiany w konstrukcji wag jubilerskich. Legendą obrosła jego praca nad ruchem wahadeł, do której zainspirować miał go widok żyrandola obracającego się w przeciągu. Wtedy też odbył się najbardziej znany z jego eksperymentów, podczas którego udowodnił, że przyspieszenie grawitacyjne nie jest zależne od masy spadającego przedmiotu. Sceną tego słynnego doświadczenia była katedralna Krzywa Wieża, z której szczytu zrzucał odważniki o różnym ciężarze.

W obszarze zainteresowań Galileusza znalazła się także sztuka – w młodym wieku został instruktorem perspektywy i światłocienia we florenckiej Akademii Sztuk Pięknych. Zajął się jednak karierą astronoma, którą rozpoczął od konstrukcji teleskopów, udoskonalając wadliwy prototyp Hansa Lippersheya z 1608 roku. Zbudowana przez Galileusza luneta, jako pierwsza umożliwiła trzykrotne powiększenie obrazu – późniejsze poprawki pozwoliły mu zwiększyć ten współczynnik aż do trzydziestokrotności. Stosując nowe urządzenie, już w 1610 roku dokonał przełomowego odkrycia księżyców okrążających inną planetę. Cztery opisane przez niego satelity Jowisza znamy dziś jako księżyce Galileuszowe, choć on sam planował nazwać je na cześć toskańskiego rodu panującego – Medyceuszy. Galileusz badał także komety, plamy słoneczne oraz Drogę Mleczną, jednak największe znaczenie okazała się mieć jego praca nad udowodnieniem teorii heliocentrycznej.